Aki Takase (Osaka,1948) is al jarenlang een van de boegbeelden van de avant garde jazz, ze woont inmiddels in Duitsland en is getrouwd met Alexander von Schlippenbach ook pianist. Ze werkte samen en nam op met diverse grootheden in de jazz zoals David Murray, Rudi Mahall , Von Schlippenbach, Ingrid Laubrock, Han Bennink, Louis Sclavis en velen meer. Met bassist Christian Weber (Zürich, 1972) en drummer Michael Griener (Nuremberg, 1968) heeft ze het Auge trio opgericht, dit is hun eerste album en zoals al haar laatste cd’s op het Zwitserse Intakt label. Aki benadrukt in het cd boekje dat Auge niet haar groep is maar een collectieve inspanning. Een drietal composities zijn van haar hand, de rest van de 14 nummers zijn min of meer groepsimprovisaties. Christian Weber en Michael Griener hebben zichzelf al lang en breed op de kaart gezet middels albums met saxofonist Ellery Eskelin uit New York, ook op Intakt. Griener is lid van Monks Casino van Von Schlippenbach.

De avant garde of Free Jazz van Aki beweegt zich altijd binnen een bepaald kader, natuurlijk het heeft een vrij kader en het zal de liefhebbers van Oscar Peterson minder bevallen, maar er is nooit sprake van atonale klanken of een bewust afzetten tegen de jazz cultuur. Bovendien is er als sterk punt haar nimmer aflatende gevoel voor humor, zo zag ik haar ooit als duo spelen met saxofonist David Murray, bij een bepaald nummer plaatste zij ping pong balletjes op de snaren van haar vleugel en die vlogen bij iedere aanslag omhoog als fladderende vogeltjes, het leek een circus act, maar nee het geluid van de neerploffende balletjes paste wel degelijk in het muzikale patroon. Zo heeft ze ook een fantastisch album gemaakt met Rudi Mahall met interpretaties van de muziek van Fats Waller en St. Louis Blues” met werk van W.C. Handy, dus avant garde is bij haar een heel breed spectrum en misschien moet ik haar wel gewoon rubriceren onder jazz zonder alle specificaties eraan toe te voegen.

Zo valt dit album ook goed samen te vatten, free jazz uitingen natuurlijk maar ook de eerder genoemde humor in haar muziek is hier te horen. De muziek van Auge heeft een open karakter, ook als er sprake is van een vorm van compositie wordt er vrijelijk geïmproviseerd en wel door het gehele trio als was het één instrument. Vrije improvisatie klonk nog nooit zo overtuigend met een handige beheersing van ritme en harmonie die ervoor zorg draagt dat de grens tussen ontwerp en spontaniteit erdoor vervaagt (Peter Margasak in de hoestekst). De nummers bewegen zich tussen lichtvoetige spontane muziekstukken als “Are your eyes open?“ dat is opgebouwd rond een vrolijk piano patroon dat iets weg heeft van een kinderliedje tot dreunende piano akkoorden in “Motion in the Ocean”. In de free jazz wil de piano nogal eens flink behandelt worden als een percussie instrument, bij Aki blijft het allemaal binnen de muzikale grenzen en swingt het af en toe onbedaarlijk zoals in “And if not, why not” met een geweldig stuwende baspartij. De titels van de stukken getuigen ook van Aki’s gevoel voor humor, wat te denken van “Who’s going to bell the cat?”, een sereen nummer met fraai bas- en drumspel en nogal flink verwijderd van free jazz, de piano loopjes van Aki hebben zelfs een romantisch tintje, een heerlijk nummer. Alweer een geweldig album van deze toppianiste, natuurlijk een echte aanrader.

Jan van Leersum.